Wizna jest to wieś w województwie podlaskim oddalona o 170 km od Białej Podlaskiej.
W dniach 7-10 września 1939 roku w okolicach Wizny rozegrała się niezwykła bitwa, która na zawsze weszła do Historii Polskiej Wojskowości jako „Polskie Termopile”.
Hitlerowski Wermacht pod dowództwem Guderiana, który dowodził dwiema dywizjami pancernymi, brygadą piechoty, oraz brygadą zmotoryzowaną, co łącznie stanowiło 42 000 niemieckich żołnierzy dysponujących 350 czołgami, 200 działami, 100 haubicami, 60 lekkimi granatnikami i moździerzami i prawie 1000 karabinów maszynowych, wsparciem lotnictwa bombowego, zaatakował system Polskich schronów i umocnień ciągnących się od Giełczyna do Maliszewa-Łynek, który miał chronić przed sforsowaniem rzek Biebrzy i Narwi w drodze na Białystok, Grodno i Brześć. Tego niezwykle ważnego punktu strategicznego, (gdyż była to jedyna droga przez bagna) broniło zaledwie 760 Polskich żołnierzy dysponujący 6 działami, 24 ckm-ami, pozbawionymi czołgów i osłony lotniczej w nieukończonej linii fortyfikacyjnej budowanej od wiosny 1939 roku, pod dowództwem kpt. Władysław Reginisa, który złożył ślubowanie, że nie opuści posterunku i prędzej zginie niż się podda. Za przykładem swego dowódcy takie ślubowanie złożyło dwóch innych oficerów, chcąc w ten sposób podnieść morale wśród żołnierzy.
Niemcy nie mogąc złamać oporu obrońców w bezpośrednim natarciu przeprawili kilka czołgów w innym miejscu, które następnie od tyłu pojedynczo eliminowały polskie bunkry i punkty oporu.
Skutecznie stawiony opór, który powstrzymał postępy hitlerowskiej machiny wojennej, dał niezbędny czas innym jednostką wojska polskiego na zorganizowany odwrót i dotarcie do rejonów koncentracji, min dzięki temu uległa wzmocnieniu obrona Warszawy.
Kpt. Władysław Reginis widząc, że sytuacja jest już beznadziejna, odmówił wyjścia z bunkra i poddania się rozrywając się granatem.
Do dnia dzisiejszego nie wiadomo dokładnie ilu poległo Polskich żołnierzy, jak również nie są znane dokładne straty Niemców. Gdyż ponowne walki o te tereny w 1944 roku podczas ofensywy ZSRR, zatarły ślady po kampanii wrześniowej.
Dopiero w tym roku po 72 latach odnaleziono mogiłę, w której był pochowany Kpt. Władysław Reginis i część jego poległych towarzyszów broni, przeprowadzone badania potwierdziły, że rozerwał się on granatem z uwagi na fakt znalezienia dużej ilości odłamków granatu w jego szczątkach. W dniu 10 września 2011 roku odbyła się uroczystość pochowania ekshumowanych szczątków Bohaterskich Żołnierzy Września 1939r. poległych pod Wizną.
Mój ulubiony utwór szwedzkiego zespołu Sabaton pt: „ 40 – 1 ” opowiadający o tej bitwie.
Link do zamieszczonego klipu tutaj.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz